و این کار را بدون تداخل با میکروب های دیگری که به گیاهان کمک می کنند، مانند میکوریزا یا ریزوبیوم (باکتری هایی که نیتروژن را تثبیت می کنند) انجام می دهد.

لقاح زیستی

تریکودرما می تواند سلامت گیاه را حتی در غیاب عامل های بیماری زا بهبود ببخشد. این قارچ در خاک اسیدی بهتر رشد می کند و با ترشح اسیدهای آلی به ایجاد چنین محیطی کمک می کند.

این اسیدها یک اثر اضافی دارند که به شدت برای گیاهان مفید است آنها می توانند فسفات ها و یون های معدنی مانند آهن، منیزیم و منگنز را حل کنند.

این بدان معنی است که آنها حل شدن این مواد معدنی را تسهیل می کنند و جذب آنها را برای گیاهان آسان تر می کنند. چنین مواد مغذی اغلب در خاک کم هستند.

زیاد شدن کارکرد گیاهان وقتی بیشتر است که خاک برای شروع واقعا ضعیف باشد.

تحریک مکانیزم های دفاع گیاهی

شاید ندانید که گیاهان دارای سیستم ایمنی هستند. آنها می توانند تهاجم پاتوژن ها را احساس کنند و آبشارهایی از پاسخ ها را برای تولید مواد شیمیایی برای محافظت از خود فعال کنند.

نشان داده شده است که تریکودرما قادر به فعال کردن واکنش‌های دفاعی گیاه است که گیاه را قادر می‌سازد تا برخی از عفونت‌ها را در بالای سطح زمین کنترل کند، اما اثرات آن‌ها فقط به پاتوژن‌های موجود در خاک محدود نمی‌شود.

نحوه تعامل تریکودرما با سایر میکروارگانیسم ها

بخشی از چیزی که تریکودرما را به یک عامل کنترل زیستی موثر تبدیل می کند این است که از مکانیسم های متنوعی استفاده می کند.

این امر تکامل مقاومت را برای ارگانیسم های هدف آن بسیار دشوار می کند، زیرا آنها باید به طور همزمان در برابر چندین مکانیسم مختلف مقاوم شوند.

انگلی قارچ های دیگر

تریکودرما می تواند به طور مستقیم قارچ های دیگر را انگلی کند. ابتدا به آنها متصل می شود. بعد به دور آنها می پیچد و شکل هایی می سازد که می توانند به آنها نفوذ کنند.

علاوه بر این، این قارچ آنزیم هایی تولید می کند که دیواره های سلولی قارچ را تجزیه می کند. این فرآیند به عنوان مایکوپرازیتیسم با myco به معنی قارچ شناخته می شود.

اکثر دیواره های سلولی قارچ حاوی کیتین هستند و به ویژه سویه T-22 مقادیر زیادی آنزیمی به نام کیتیناز تولید می کند که می تواند دیواره سلولی مخالفان خود را تخریب کند.

تریکودرما از خود در مقابل کیتینازهایی که می سازد محافظت می کند.

تولید آنتی بیوتیک

تریکودرما علاوه بر انگلی کردن سایر قارچ‌ها، می‌تواند به آنها حمله شیمیایی کند.

این کار را با ساختن مواد شیمیایی سمی برای قارچ ها انجام می دهد. بعضی از این ترکیبات فرار هستند و در هوا حرکت می کنند.

کیتینازها و آنتی بیوتیک ها به صورت هم افزایی عمل می کنند و قارچ هدف را قوی تر از تولید هر یک به تنهایی تحت تأثیر قرار می دهند.

رقابت

خاک یک مکان رقابتی شدید است و میکروب ها بیشتر در اثر گرسنگی می میرند. تریکودرما در جذب مواد مغذی از خاک در مقایسه با سایر موجودات ماهر است.

می تواند انرژی را از ترکیبات پیچیده ای مانند کیتین از قارچ ها یا سلولز از گیاهان دریافت کند که تجزیه آنها برای سایر موجودات دشوار است.

یکی از ترکیباتی که معمولاً در خاک کمیاب است آهن است.

برخی از سویه های تریکودرما ترکیبات ویژه ای به نام سیدروفورها تولید می کنند که با آهن پیوند می خورند و آن را در دسترس سایر قارچ ها قرار نمی دهند و کاملا از رشد آنها جلوگیری می کنند.